W tradycyjnym rozumieniu work-life balance odnosi się do odróżnienia ról związanych z aktywnością zawodową i zarabianiem pieniędzy od tych, które spełniane są poza pracą: w domu, w gronie przyjaciół, w ramach zainteresowań itp. Oznacza to, że sensem równowagi jest podejmowanie różnych funkcji i niełączenie ich. W pracy spełniamy role związane z naszymi obowiązkami zawodowymi, po godzinach jesteśmy nie pracownikami czy specjalistami, lecz przyjaciółmi, partnerami lub rodzicami. Równowaga jest utrzymana wtedy, gdy w naszym odczuciu każdej z tych ról poświęcamy odpowiednią ilość czasu oraz czerpiemy z nich satysfakcję. Nasze zaangażowanie może być dynamicznie przenoszone między obszarami pracy i życia prywatnego, może się też zmieniać z czasem - istotą jest odczuwana spójność i uzupełnianie się podejmowanych zadań. Balans to uniknięcie konfliktu ról i zachowanie względnej kontroli (Kalliath, Brough, 2008). Badacze tematu zwracają także uwagę na istotną rolę wyznaczania granic między życiem zawodowym i prywatnym (zob. Clark, 2000). W tym przypadku kluczowe jest to, w jaki sposób osoba kształtuje dwa oddzielne światy, związane z pracą i domem, które pozostają w ciągłej interakcji między sobą. Zgodnie z tą teorią sensem work-life balance nie jest utrzymanie równowagi, lecz umiejętność poruszania się między tymi światami, przekraczania ich granic. Rzecz jasna, aby się tego nauczyć, trzeba najpierw ustalić, gdzie znajduje się specyficzna dla nas linia podziału.
Warto zauważyć, że w nauce o zarządzaniu zasobami ludzkimi pojawiają się również głosy krytyczne wobec doty...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań magazynu "HR Business Partner"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!