Matematyka zaufania. O łatwowierności, naiwności i unikaniu pułapek nieufności

Rola zaufania jest według mnie krytyczna. Bez zaufania trudno implementować w organizacji nowe systemy, zarządzać zmianą czy angażować pracowników. Można by przyjąć, że zaufanie powinno zajmować centralne miejsce w strategii organizacji, dlatego że pełni rolę „smaru” w trybach zależności i relacji wewnętrznych. 

Wiele projektów znanych mi z pierwszej ręki lub z relacji studentów MBA z Akademii Leona Koźmińskiego prowadzonych w organizacjach zakończyło się niepowodzeniem. Wynikało to z braku zaufania lub z braku wiedzy, jak zaufanie funkcjonuje w relacjach, i umiejętności zarządzania nim.

Zarządzanie zaufaniem jest konstruktem hybrydowym. Opiera się na wiedzy z zakresu socjologii, psychologii społecznej, teorii organizacji i zarządzania. Wykorzystuje się wiele metod i systemów, które pozwalają liderom podejmować strategicznie właściwe decyzje, redukować ryzyko, budować wiarygodność rynkową i osiągać cele organizacyjne. Nie jest jednak aż tak bardzo skomplikowane, aby w prosty sposób nie można było implementować jego podstawowych zasad.

W kontekście indywidualnym zaufanie organizacyjne możemy rozumieć jako postawę pracownika, który utożsamia dobro własne z dobrem całej organizacji, a także jego decyzyjność, w której uwzględnia kulturę panującą w organizacji oraz dobro innych jej członków. Zaufanie nie jest tylko czymś, na co trzeba sobie zasłużyć czy zapracować. Można je intencjonalnie budować i rozwijać.

Cele zarządzania zaufaniem w organizacjach

To podniesienie jego poziomu w dwóch o...