Z artykułu dowiesz się:
- Jakie możliwości ma organizacja, aby wyjść naprzeciw potrzebom pracownika w zakresie elastycznej organizacji czasu pracy?
- Kiedy pracownik może wnioskować o ruchomy czas pracy czy zwolnienie z pracy w celach załatwienia sprawy prywatnej?
- Jakie obowiązki ciążą na pracodawcy w związku z wprowadzeniem telepracy?
Dzięki nowelizacji Kodeksu pracy, od 23 sierpnia 2013 r. przedsiębiorcy mogą stosować ruchomy czas pracy, który umożliwia pracownikom pogodzenie aktywności zawodowej z ich życiem osobistym. Istnieją jeszcze inne instrumenty pozwalające na bardziej elastyczną organizację czasu pracy, a możliwość ich zastosowania zależy w głównej mierze od rodzaju branży, specyfiki zajmowanego stanowiska pracy, a przede wszystkim chęci i decyzji pracodawcy.
Ruchomy czas pracy
Ruchomy czas pracy, rozumiany jako rozkład, a nie system czasu pracy, wprowadzony w art. 1401 Kodeksu pracy, służy łatwiejszemu godzeniu życia zawodowego z osobistym oraz bardziej racjonalnej organizacji czasu pracy.
Prawo pracy przewiduje dwa sposoby wprowadzenia ruchomego czasu pracy:
- określenie różnych godzin rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z przyjętym rozkładem są dla pracownika dniami pracy, lub
- określenie przedziału czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w dniu, który zgodnie z tym rozkładem jest dla pracownika dniem pracy.
Co ważne, ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie pracowniczej w tym rozkładzie czasu pracy nie będzie stanowić pracy w godzinach nadliczbowych. Nadal jednak należy pamiętać, że wykonywanie pracy zgodnie z ruchomym czasem pracy nie może naruszać prawa pracownika do dobowego i tygodniowego odpoczynku.
Ruchomy rozkład czasu pracy ustala się:
- w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeśli nie jest to możliwe, pracodawca uzgadnia treść porozumieni...