Z artykułu dowiesz się:
- Na jakich warunkach odbywa się świadczenie pracy zdalnej w dzisiejszym stanie prawnym?
- Jaka jest praktyka pracy typu „home office” w dniu dzisiejszym oraz jakie możliwe zmiany niesie ze sobą wprowadzenie uregulowania pracy zdalnej w Kodeksie pracy?
- Jaki jest podział obowiązków i odpowiedzialności między pracodawcą a pracownikiem przy pracy zdalnej?
Epidemia koronawirusa zamknęła nas na długo w domach. Na pracodawcach wymogła zaś w większości nieplanowaną zmianę w podejściu do sposobu świadczenia pracy, wysyłając duży odsetek pracowników do pracy zdalnej. Nie dotyczy to każdego, nie każde stanowisko pracy może być przeniesione poza obszar zakładu pracy. Wydarzenia 2020 r. pokazały jednak, że wiele funkcji i zadań nie musi być wykonywane bezpośrednio w biurze. Pierwsze doświadczenia z pracą zdalną są różne. Dla części pracodawców mogły być one negatywne – spadek efektywności pracy, trudności w zarządzaniu zespołem i koordynowaniu zadań, niesubordynacja i brak kontaktu z pracownikiem w godzinach pracy, a wreszcie brak możliwości efektywnej kontroli czasu pracy. To zarzuty, które można usłyszeć. Z drugiej strony w dyskusji publicznej zdają się przeważać głosy, że praca zdalna pozostanie z nami także po epidemii. Nie brak opracowań i publikacji, które wskazują na wzrost efektywności pracy czy wieszczą koniec ery przestrzeni biurowej, jaką dzisiaj znamy.
Praca zdalna – perspektywa prawna na dzisiaj
Z perspektywy prawnej praca zdalna jest dzisiaj zjawiskiem w znacznej mierze nieuregulowanym. Kodeks pracy w jego aktualnym brzmieniu reguluje jedynie pojęcie telepracy, którą jest „regularne wykonywanie pracy poza zakładem pracy” i „z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej” (art. 675 § 1 k.p.). Przepisy określają szereg obowiązków i formalności, które wymagały wprowadzenia telepracy –...