Dodatkowe wolne czy sytuacja wymagająca ochrony?

W 2018 r. w Rejestrze Zaświadczeń Lekarskich zarejestrowano 21 534,3 zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z tytułu choroby własnej na łączną liczbę 277 278 dni absencji chorobowej. W porównaniu z 2017 r. nastąpił wzrost liczby zaświadczeń lekarskich (o 0,5%) i spadek liczby dni absencji chorobowej (o 1,4%). Przeciętna długość zaświadczenia lekarskiego wyniosła 12,88 dnia (w 2017 r. – 13,12 dnia). Okazuje się, że najczęściej chorują pracownicy w województwach:  łódzkim (18,14 dnia), świętokrzyskim (16,71 dnia), wielkopolskim (16,63 dnia) oraz śląskim (15,82 dnia) – w przeliczeniu liczby dni absencji chorobowej na jednego ubezpieczonego.

W konkretnym przypadku zatem prędzej lub później przełożony zadaje sobie pytanie, czy jest zobowiązany tolerować dłużej sytuację, w której coraz trudniej na pracowniku polegać, a jego nieobecność wymusza inną niż zakładana organizację pracy. I chociaż powtarzające się nieobecności są uznawane za przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, to analiza orzecznictwa sądowego prowadzi do wniosku, że podejmując decyzję o rozstaniu, trzeba wziąć pod uwagę wiele okoliczności, nie tylko liczbę dni zwolnienia.

Długotrwała nieobecność uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę

Przepisy prawa pracy gwarantują pracownikom ochronę w czasie choroby. Wyraża się ona przede wszystkim tym, że w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a za taką jest uznawana nieobecno...