Pracownik+ Wywiad z Natalią Hatalską

Zacznijmy od niezbyt wesołej, ale bardzo praktycznej kwestii: Czy ma Pani spisany testament? 
Tak. 

Pytam, bo często mówi Pani, że unikamy myślenia w perspektywie długoterminowej, wypieramy ten szerszy plan. Czy to się zmienia w ostatnich latach?     
Żyjemy raczej w świecie never ending now. Media koncentrują się na zasięgach, a szybkość podania newsa jest często ważniejsza niż rzetelna weryfikacja informacji. W biznesie liczą się najbliższy kwartał, przychody, realizacja planu, a polityką rządzą cykle wyborcze. Realizacja wspólnie wypracowanej strategii przez, powiedzmy, 20 lat – niezależnie od opcji politycznej, która aktualnie będzie u władzy – to obecnie utopia. 
Jednocześnie jednak nie umiemy żyć „tu i teraz”. Bardzo często fizycznie przebywamy w określonej przestrzeni, ale psychicznie jesteśmy online. W kawiarniach czy restauracjach ludzie siedzą przy jednym stole, ale uwagę koncentrują na swoim telefonie. 

Co musiałoby się stać, aby ta perspektywa długoterminowa stała się atrakcyjniejsza?
Po pierwsze, musielibyśmy sobie uświadomić, jako jednostki i społeczeństwo, że perspektywa długoterminowa jest niezbędna, bo to nie jest tak, że przyszłość jest nam dana, narzucona z góry. To my mamy realny wpływ na jej kształt. Każda chwila w naszym życiu jest konsekwencją tego, co wydarzyło się w przeszłości, i jednocześnie początkiem tego, co nastąpi w przyszłości. Przeszłości nie zmienimy, teraźniejszość dzieje się tu i teraz – to przyszłość jest jedyną perspektywą czasową, którą możemy zmienić.  
A kiedy już uświadomimy sobie, że możemy zmieniać przyszłość, warto się zastanowić, w jakiej perspektywie powinniśmy o niej myśleć. Po narodzinach moich córek – jedna ma teraz 8, a druga 12 lat – pomyślałam sobie, że chciałabym za...